Dojrzewanie to początek pociągu seksualnego. Dzieje się tak z powodu zmian hormonalnych w okresie dojrzewania. Zmiany te dotyczą zarówno ciała, jak i umysłu – więc samo myślenie o kimś atrakcyjnym może wywołać fizyczne podniecenie. Te nowe uczucia mogą być intensywne, zagmatwane, a czasem nawet przytłaczające. Nastolatki zaczynają odkrywać, co to znaczy być romantycznym i czym jest fizyczny pociąg do innych. Rozpoznanie własnej orientacji seksualnej jest częścią tego procesu.
Co to jest orientacja seksualna?
Termin orientacja seksualna odnosi się do płci (tj. Mężczyzny lub kobiety), do której dana osoba czuje pociąh. Istnieje kilka typów orientacji seksualnej, które są powszechnie opisywane:
- Heteroseksualny. Osoby heteroseksualne czują pociąg romantycznie i fizycznie do przedstawicieli płci przeciwnej: mężczyźni pociągają kobiety, a kobiety mężczyźni.
- Homoseksualista (gej lub lesbijka). Ludziom homoseksualnym podobają się romantycznie i fizycznie osoby tej samej płci: kobiety pociągają inne kobiety; mężczyzn pociągają inni mężczyźni. Homoseksualiści (mężczyźni) są często nazywani „gejami”, kobiety są nazywane lesbijkami.
- Biseksualny. Osoby biseksualne czują pociąg romantycznie i fizycznie do przedstawicieli obu płci.
Czy wybieramy naszą orientację?
Bycie hetero, homoseksualistą lub biseksualistą nie jest czymś, co osoba może wybrać lub zmienić. W rzeczywistości ludzie nie wybierają swojej orientacji seksualnej, podobnie jak wzrostu czy koloru oczu. Szacuje się, że około 10% ludzi to homoseksualiści. Osoby homoseksualne są we wszystkich środowiskach, we wszystkich narodowościach, grupach etnicznych oraz we wszystkich grupach społecznych i ekonomicznych.
Nikt w pełni nie rozumie dokładnie, co decyduje o orientacji seksualnej danej osoby, ale prawdopodobnie można to wytłumaczyć różnymi czynnikami biologicznymi i genetycznymi. Eksperci medyczni i organizacje, takie jak American Academy of Pediatrics (AAP) i American Psychological Association (APA), postrzegają orientację seksualną jako część czyjejś natury. Bycie homoseksualnym nie jest uważane za zaburzenie psychiczne ani anomalię.
Pomimo mitów i błędnych przekonań nie ma dowodów na to, że bycie homoseksualnym jest spowodowane doświadczeniami z wczesnego dzieciństwa, stylami rodzicielstwa lub sposobem, w jaki ktoś jest wychowywany.
Udowodniono, że wysiłki zmierzające do zmiany homoseksualistów na hetero (czasami nazywane „terapią konwersyjną”) są nieskuteczne i mogą być szkodliwe. Specjaliści ds. zdrowia psychicznego ostrzegają przed wszelkimi próbami zmiany orientacji seksualnej danej osoby.
W jakim wieku dzieci „wiedzą”?
Znajomość orientacji seksualnej – czy to heteroseksualnej, czy homoseksualnej – jest często czymś, co dzieci i nastolatki rozpoznają bez wątpienia już od najmłodszych lat. Niektóre nastolatki homoseksualne twierdzą, że w dzieciństwie zakochały się w tej samej płci, tak jak ich heteroseksualni rówieśnicy zakochali się w płci przeciwnej.
W gimnazjum, gdy wkraczają w wiek dojrzewania, wielu nastolatków homoseksualnych już rozpoznaje swoją orientację seksualną, niezależnie od tego, czy ujawniła ją komukolwiek innemu. Ci, którzy na początku nie zdawali sobie sprawy, że są gejami, często mówią, że zawsze czuli się inni od swoich rówieśników, ale nie wiedzieli dokładnie, dlaczego.
Uświadomienie sobie własnej orientacji seksualnej i pogodzenie się z nią może zająć trochę czasu. Myślenie seksualne zarówno o tej samej, jak i przeciwnej płci jest dość powszechne, ponieważ nastolatki analizują pojawiające się uczucia seksualne.
Niektóre nastolatki mogą eksperymentować z doświadczeniami seksualnymi, w tym z osobami tej samej płci, podczas odkrywania własnej seksualności. Ale te doświadczenia same w sobie niekoniecznie oznaczają, że nastolatek jest gejem lub hetero. Dla wielu nastolatków te doświadczenia są po prostu częścią procesu sortowania wyłaniającej się seksualności. I pomimo stereotypów dotyczących płci cechy męskie i żeńskie niekoniecznie przewidują, czy ktoś jest hetero czy homo.
Gdy już dziecko zda sobie sprawę ze swojej orientacji, niektóre nastolatki homoseksualne mogą czuć się całkiem swobodnie i akceptować swoją seksualność, podczas gdy inni mogą uznać to za zagmatwane lub trudne do zaakceptowania.
Jak mogą się czuć homoseksualne nastolatki
Podobnie jak ich heteroseksualni rówieśnicy, nastolatki homoseksualne mogą stresować się szkołą, ocenami, sportem, zajęciami, przyjaciółmi i dopasowaniem. Ale dodatkowo nastolatki homoseksualne często borykają się z dodatkową warstwą stresu – na przykład czy muszą ukrywać swoją orientację niezależnie od tego, czy będą nękani z powodu bycia homo, czy też spotkają się ze stereotypami lub ocenami, jeśli będą szczerze mówić, kim są.
Często czują się inaczej niż ich przyjaciele. Kiedy heteroseksualni ludzie wokół nich zaczynają mówić o romantycznych uczuciach, randkach i seksie, często boją się odezwać. Dla nich może się wydawać, że każdy powinien być hetero. Mogą czuć, że muszą udawać, że czują rzeczy, których nie czują, aby się dopasować. Mogą czuć, że muszą zaprzeczyć temu, kim są lub ukryć ważną część siebie.
Wiele nastolatków homoseksualnych martwi się, czy zostaną zaakceptowani lub odrzuceni przez swoich bliskich, czy też ludzie będą nimi zdenerwowani, źli lub rozczarowani. Te obawy przed uprzedzeniami, dyskryminacją, odrzuceniem lub przemocą mogą skłonić niektórych nastolatków do ukrycia swojej orientacji seksualnej, nawet przed przyjaciółmi i rodziną, którzy mogą być dla nich wsparciem.
Może minąć trochę czasu, zanim nastolatki homoseksualne zrozumieją, jak się czują i zaakceptują ten aspekt własnej tożsamości, zanim ujawnią swoją orientację seksualną innym. Wielu decyduje się powiedzieć kilku akceptującym, wspierającym przyjaciołom i członkom rodziny o ich orientacji seksualnej. Nazywa się to „coming outem”.
Dla większości ludzi „coming out” wymaga odwagi. W niektórych sytuacjach nastolatki homoseksualne mogą być narażone na większe prześladowanie niż te, które nie ujawniły swojej orientacji seksualnej. Ale wiele nastolatków lesbijek, gejów i biseksualistów, którzy otwierają się przed swoimi przyjaciółmi i rodzinami, jest w pełni akceptowanych przez nich i ich społeczności. Czują się dobrze i pewnie, że pociągają ich osoby tej samej płci. Zazwyczaj nastolatki, które się ujawniły czują się szczęśliwsze i mniej zestresowane niż osoby, które tego nie zrobiły.
Jak mogą się czuć rodzice
Okres dojrzewania to okres przejściowy nie tylko dla nastolatków, ale także dla ich rodziców. Wielu rodziców mierzy się z pojawiającą się seksualnością swoich nastolatków z mieszanką zmieszania i zmartwienia. Mogą czuć się zupełnie nieprzygotowani na kolejny etap rodzicielstwa. A jeśli ich dziecko jest homoseksualne, może to przynieść zupełnie nowy zestaw pytań i obaw.
Niektórzy są zaskoczeni, gdy dowiadują się prawdy, ponieważ zawsze myśleli, że ich dziecko jest hetero. Inni zastanawiają się, czy wiadomości są naprawdę prawdziwe i czy ich nastolatek jest pewien. Mogą się zastanawiać, czy zrobili coś, co spowodowało, że ich dziecko stało się gejem – ale nie powinni. Nie ma dowodów na to, że bycie homo jest wynikiem sposobu, w jaki ktoś został wychowany.
Na szczęście wielu rodziców homoseksualnych nastolatków rozumie i akceptuje to od samego początku. Czują, że wiedzieli od początku, nawet zanim ich nastolatek do nich przyszedł. Często są zadowoleni, że ich dziecko zdecydowało się im zwierzyć, i są dumni z tego, że ma odwagę im to powiedzieć.
Inni rodzice na początku czują się zdenerwowani, rozczarowani lub nie mogą zaakceptować orientacji seksualnej swojego nastolatka. Mogą się martwić, czy ich syn lub córka będą prześladowani, maltretowani lub marginalizowani. I mogą czuć się opiekuńczy, martwiąc się, że inni mogą osądzić lub odrzucić ich dziecko. Niektórzy mają również trudności z pogodzeniem orientacji seksualnej nastolatków z przekonaniami religijnymi lub osobistymi. Niestety, niektórzy reagują złością, wrogością lub odrzuceniem.
Ale wielu rodziców uważa, że potrzebują tylko czasu, aby przyzwyczaić się do wiadomości. Tutaj mogą pomóc grupy wsparcia i inne organizacje. Może ich uspokoić, gdy dowiedzą się o ludziach otwarcie homoseksualnych, którzy prowadzą szczęśliwe i udane życie.
Z czasem nawet rodzice, którzy myśleli, że nie mogą zaakceptować orientacji seksualnej nastolatka, są zaskoczeni, że mogą dojść do porozumienia.
